در آغاز کلمه بود
و کلمه موج بود
کلمه در نظم و نثر خود را افشا می کند و چیزی دیگر برای بیان نمی گذارد
اما در شعر است که کلمه در لفافی از رمز و راز پوشیده شده است و دست یازی به او مشکل می نماید
یا دست کم نیاز به راه هایی گوناگون دارد تا به قله ی آن رسید
کلمه اما مقاومت می کند و چهره ی خود را از غریبه پنهان می دارد
تا شعر اتفاق می افتد
این اتفاق شعر با رابطه ی انسان و جهان در اینه ی زمان رخ می دهد
اما نه تنها به عین و از راه عینیت که تنها قصد نمودن و نشان دادن دارد
بل از راه ذهنیت هم که مجرد را از مشخص و محسوس می سازد
و یا به آن می افزاید تا شور و راز را با چالش و ستیز در آمیزد
تا عشق را به چاشنی ی فریاد بیان کند
راه انداختن قطار و هواپیما در نظم تنها برای راه انداختن مضحکه است
حتا اگر به قصد واهی ی نو کردن شعر باشد
اما ارزش و اعتبار کلمه در راز واره گی او رخ می نماید
زیرا همین کلمه است که
در آغاز بود
و کلمه
موج بود
ف.س.
No comments:
Post a Comment